كاكاوند به‌جاي شجريان مي‌خواند!

ساعت 22:45 يكشنبه 88/7/5. رشيد كاكاوند (كه احتمالاً با چهره‌اش به‌عنوان كارشناس ادبيات برنامه‌ي «دو قدم مانده به صبح» صالح علا آشنا هستيد) در راديو (احتمالاً فرهنگ) دارد در تجليل از پرويز مشكاتيان حرف مي‌زند. در ياد اين استاد از دست رفته به سال 57 برمي‌گردد و گروه موسيقي «چاووش» و آهنگسازان سه‌گانه‌ي آن (مشكاتيان و لطفي و عليزاده) و اين‌كه: هر چه موسيقي فاخر انقلابي در آن دوران توليد شد كار اين سه نفر بود.
تا اين‌جايش طبيعي است كه در «صداي ضرغامي» اسمي از شجريان و ناظري نبرد كه دو خواننده‌ي آثار جاودان آن گروه بودند. تكليف شجريان را كه خود او روشن كرده است و ناظري هم كه با تصنيف‌هاي اخيرش رسماً جنبش سبزي شده است.
اما بخش مضحك و در عين‌حال غم‌انگيز ماجرا يكي دو دقيقه بعد رخ مي‌دهد. كاكاوند كه ظاهراً از يك طرف شيفته‌ي آلبوم «دود عود» (كار مشترك شجريان و مشكاتيان) است و هم تابه‌حال به‌زحمت از بردن نام شجريان پرهيز كرده است، هوس مي‌كند تصنيف زيباي اين آلبوم (اي يوسف خوش‌نام ما) را پخش كند. اما اين كار كه ممكن نيست! بنابراين خودش دست‌به‌كار مي‌شود و با پخش بخشي از موسيقي ابتداي اين تصنيف، شعر مولانا را خودش روي آن دكلمه مي‌كند. سانسور، ولي اين‌بار از سر ناچاري!
شكافي كه پس از كودتا در جامعه‌ي ما به‌وجود آمده به‌راستي جدي، غم‌انگيز و خطرناك است. اين شكاف از سياست گذشته و در حال دو نيم كردن همه‌ي عرصه‌هاي زندگي اجتماعي و حتي فرهنگي ماست. اين فقط يك نمونه است: موسيقي را از آواز جدا مي‌كنند، شجريان را از مشكاتيان جدا مي‌كنند، دود را از عود جدا مي‌كنند...
براي دانلود اين تصنيف بي‌نظير به اين‌جا برويد.