جناب ميرحسين، اين YouTube را براي شما ساخته‌اند

آقاي موسوي، ديشب يك تكه در بي‌بي‌سي بود يا نمي‌دانم VOA (به‌قول فريب‌خوردگانِ صدا و سيما «ووآ») تصوير شما را را ديدم. ما ملت اگر دل‌مان براي شما تنگ شد چه‌كار بايد بكنيم؟ بياييم دسته‌جمعي خانه‌تان (پاسداران بود، فرمانيه بود؟) يا دفترتان در فرهنگستان هنر خراب شويم؟ بياييم شلوغ كنيم از همان‌جا هم بلندتان كنند؟

جناب ميرحسين، زمان شاه ما بچه بوديم، خانه‌مان هم پشت كوه، اما يك ضبط صوت داشتيم، اين امام راحل كه شما اين‌قدر به او چيز مي‌كنيد، استناد مي‌كنيد، نوارش مي‌آمد، همه دور هم گوش مي‌كرديم. حالا 30 سال گذشته، اين‌همه كامپيوتر و موبايل و... شما فكر مي‌كنيد «رسانه» كم داريد؟ حالا حتماً بايد رسانه‌تان سربالايي جام جم باشد با آن مجري ماستش كه انگشت‌تان را طرفش بگيريد؟ نكند احمدي‌نژاد نباشد، تنهايي حال نمي‌دهد؟
جناب ميرحسين، من تعجب مي‌كنم از شما. اين محسن سازگارا را ببينيد، نصف شماست. ما رفتيم تو «گوگل گروپ»ش عضو شديم، دهن ميل باكس ما را چيز كرده، سرويس كرده با اين اي‌ميل‌هايش. هر روز فايل صوتي‌اش مي‌آيد، تصويري‌اش مي‌آيد، متني‌اش مي‌آيد، نمي‌دانم فلان‌جايش به‌روز شده مي‌آيد... حالا خودش كم نيست، طرفدارانش هم از صبح تا شب همان‌ها را براي‌مان فوروارد مي‌كنند. ما روزي يك سازگارا مي‌خوانيم صد تا ديليت مي‌كنيم.
آقاي مهندس، والله اين ملت ما اميد بسته‌اند به شما. اين‌همه آمدند خيابان چوب خوردند، گلوله خوردند، بازداشت شدند، اذيت شدند... من خودم... بگم، بگم؟ خوب است منت بگذارم سر شما؟
جناب ميرحسين، اين YouTube را براي شما ساخته‌اند. بياييد جلوي دوربين بنشينيد دو كلمه حرف بزنيد فردايش، اصلاً همان شبش، همه‌ي ما مي‌بينيم. (خودتان بلد نيستيد، به خانم رهنورد بگوييد يادتان مي‌دهد.) دو كلمه حرف بزنيد با اين ملت، چيزشان كنيد، اميدوارشان كنيد، شهادت سهراب‌شان را تسليت بگوييد... اصلاً بياييد يك‌كمي تكليف ما را روشن كنيد. شما كه نيستيد، هر كس هر روز يك حرفي مي‌زند: يكي مي‌گويد نماز جمعه برويد، يكي مي‌گويد نرويد... يكي مي‌گويد اتو را بزنيد به برق، يكي مي‌گويد از برق بكشيد، يكي مي‌گويد موبايل را تحريم كنيد... سرگيجه گرفتيم به‌خدا!
جناب ميرحسين، آقاي موسوي، رييس جمهور منتخب... من سياستمدار نيستم، ولي فكر مي‌كنم سياستمداري مدرن با قديم‌ها خيلي فرق كرده. حالا ديگر چهره‌ي تيپيك سياستمدار چرچيل نيست با كلاه شاپو و پنهان‌كاري و قيافه‌ي موذي شبيه آلفرد هيچكاكش؛ حالا اوباماست با تي‌شرت و شوخ و شنگ و يك‌چيزي بين بسكتباليست‌ها و خواننده‌ها كه وقتي حرف مي‌زند انگار دارد با پسرخاله‌اش حرف مي‌زند ولي شيك‌تر. اين جنبش سبز ما هم همين‌قدر جنبش مدرن و شيكي است. رهبرانش هم بايد همين‌طور باشند، مدرن و اول از همه شفاف. با مردم روراست باشند، مردم بدانند دارند آن پشت چه‌كار مي‌كنند. تازه آن پشت چرا؟ چيزي براي پنهان كردن نداريم. اگر به «آن‌ها» باشد كه تا توي اتاق خواب‌تان را هم شنود مي‌كنند. چيزي براي قايم كردن نمانده. چيزي را كه «برادران» مي‌دانند ما نبايد بدانيم؟
جناب ميرحسين، بياييد با ما حرف بزنيد. همين حالا!